ΠΡΩΤΕΙΟΝ - ΠΑΠΑΣ - ΑΛΑΘΗΤΟΝ

Τάδε έφη ΡΑΒΕΝΝΑ: ο πάπας είναι υπεράνω άλλων επισκόπων καί πατριαρχών. Η Ρώμη είναι «η πρώτη έδρα» καί η εκκλησία τής Ρώμης «προοσταται μέ αγάπη».

Τήν ενότητα καί ισότητα τών Αποστόλων καί τής όλης Εκκλησίας, διέφθειρεν ο παπισμός, υψώσας τόν Πέτρον υπεράνω πάντων τών Αποστόλων, καί τόν πάπαν υπεράνω τών Ιεραρχών καί πατριαρχών τής Εκκλησίας. Τό Πατριαρχείον τής Ρώμης ως ορθόδοξον, προτού γίνει φράγκικο, είχεν τό Συνοδικό σύστημα τών επισκόπων του, καί ο πάπας εν συνόδω είχε μίαν ψήφον καί γνώμην. Ουδέν δικαίωμα είχε νά κανονίζει μόνος του τά ζητήματα τής Εκκλησίας. Εις τάς Οικουμενικάς Συνόδους είχεν μίαν γνώμην ισότιμον μέ τούς άλλους (4) τέσσερας Πατριάρχας. Αι παράλογοι αξιώσεις καί τά πρωτεία επενοήθησαν μετά τήν φραγκοποίησίν του όπως αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης εις τά συγγράμματά του. Εις θεμέλιος απόλυτος εν τή Εκκλησία, σχετικά πολλά καί ισότιμα, οι Απόστολοι καί διάδοχοι αυτών. Έτσι οι δεχόμενοι τήν παναιρετικήν συναγωγήν του πάπα ως «εκκλησία» του Χριστού, εκπίπτουν τής Ορθοδοξίας. Ψευδές τό παπικόν πρωτείον, προοόν δαιμονικής επάρσεως· διά τούτο καί περιέπεσαν οι παπικοί εις αιρέσεις απωλείας.

Ένα από τά βιβλία που περιέχουν τίς αποφάσεις τής Β' Βατικανείου συνόδου (Δογματική Διάταξη περί Εκκλησίας LUMEN GENTIUM) γράφει: «Αλλά ο Σύλλογος, ή τό Σώμα τών επισκόπων, δέν έχει εξουσία, άν δέν βρίσκεται σέ κοινωνία μέ τόν επίσκοπο Ρώμης, τόν διάδοχο τού Πέτρου καί κεφαλή του Συλλόγου, διότι παραμένει ακέραιη η εξουσία του πρωτείου πάνω σ'όλους τούς ποιμένες καί τούς πιστούς. Πραγματικά, ο επίσκοπος Ρώμης μέ τό αξίωμά του ώς αντιπροσώπου τού Χριστού καί ποιμένα όλης τής Εκκλησίας, έχει πλήρη, υπέρτατη καί παγκόσμια εξουσία μέσα στήν Εκκλησία, την οποίαν μπορεί πάντοτε ελεύθερα νά εξασκεί..... Ο επίσκοπος Ρώμης, σάν διάδοχος του Πέτρου, είναι η διαρκής καί ορατή αρχή καί τό θεμέλιο τής ενότητας, τόσο τών επισκόπων, όσο καί τού πλήθους τών πιστών» (LUMEN GENTIUM 1964 σελ. 44, 45).

Ως γνωστόν οι Ρωμαιοκαθολικοί δέν παρέμειναν στήν 7η Οικουμενική Σύνοδο, αλλά συνεκάλεσαν άλλες (13) δεκατρείς. Γι'αυτό η Β' Βατικάνειος σύνοδος θεωρείται από τούς παπικούς η 20η Οικουμενική.

«Η μοναδική Εκκλησία του Χριστού.... είναι εκείνη, τή διαποίμανση τής οποίας ο Σωτήρας μας, μετά τήν Ανάσταση Του, ανέθεσε στόν Απόστολο Πέτρο, κι' εμπιστεύθηκε σ'αυτόν καί τούς άλλους Αποστόλους τή διάδοση καί τή διακυβέρνησή της.... Αυτή η εκκλησία, πού έχει συσταθεί καί έχει οργανωθεί στήν κοινωνία μέσα στόν κόσμο, ενυπάρχει στήν Καθολική Εκκλησία, πού διοικείται από τό διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου κι' από τούς επισκόπους πού βρίσκονται σέ κοινωνία μαζί του» (Κατήχηση τής Καθολικής Εκκλησίας 1996 § 816, σελ. 271).

«Ο σύλλογος τών επισκόπων ασκεί τήν εξουσία πάνω σέ όλη τήν Εκκλησία μέ επίσημο τρόπο τήν Οικουμενική Σύνοδο». «Δέν μπορεί νά υπάρξει Οικουμενική Σύνοδος άν δέν επικυρωθεί, ή τουλάχιστον άν δέν γίνει δεκτή, από τόν διάδοχο του Πέτρου» (§ 884, σελ. 293).

«Αυτό τό αλάθητο έχει ο επίσκοπος Ρώμης, κεφαλή τού συλλόγου τών επισκόπων, χάρη στό αξίωμά του, όταν, σάν πρώτος ποιμένας καί διδάσκαλος όλων τών πιστών, που στηρίζει στήν πίστη τούς αδελφούς του, διακηρύσσει μέ οριστική πράξη μία διδασκαλία σχετική μέ τήν πίστη καί τήν ηθική...» (§ 891, σελ. 295 τής κατηχήσεως)

«Γιά τήν κανονική χειροτονία ενός επισκόπου απαιτείται σήμερα ειδική άδεια τού επισκόπου Ρώμης, λόγω τής ιδιότητας του νά είναι υπέρτατος ορατός σύνδεσμος τής κοινωνίας μεταξύ τών τοπικών Εκκλησιών μέσα στή μία Εκκλησία καί εγγύηση γιά τήν ελευθερία τους» (§ 1559, σελ. 448).

Τό δόγμα τού «αλαθήτου» αναγνωρίσθηκε καί τονίσθηκε περισσότερο από τήν Β' Βατικάνειο σύνοδο: «Αυτή η θρησκευτική υποταγή (SUBMISSION) τής θελήσεως καί τού νού πρέπει νά δεικνύεται κατά έναν ειδικό τρόπο στήν αυθεντική διδακτική εξουσία τού Ρωμαίου ποντίφηκος, ακόμη καί όταν δέν ομιλεί ex cathedra? (The documents of Vatican New York 1966, σελ. 48)

Οι ορθόδοξοι μέ βαθειά λύπη, άν μή καί μέ ιερά αγανάκτηση, διαβάζουμε τίς ανωτέρω αποφάσεις. Τίς θεωρούμε βλασφημία κατά τού Αγίου Πνεύματος. Έτσι κατανοούμε τόν αυστηρό αλλά καί φιλάνθρωπο λόγο τού μακαριστού π. Ιουστίνου Πόποβιτς:
«Εις τήν ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρείς κυρίως πτώσεις: τού Αδάμ, τού Ιούδα, τού πάπα»
(Ορθοδ. Εκκλησία καί οικουμενισμός).

Είναι ακόμη αξιοπρόσεκτο ότι ο πάπας σέ επίσημα κείμενα δέν υπογράφει ως «επίσκοπος Ρώμης», αλλά ως «επίσκοπος τής καθολικής εκκλησίας» ή απλώς μέ τό όνομά του π.χ. Ιωάννης-Παύλος Β' (προφανώς θεωρεί τόν εαυτόν του ως υπερεπίσκοπον ή ως επίσκοπον των επισκόπων).

Τό αλάθητο επεξετάθηκε σέ κάθε απόφαση τού πάπα. Δηλαδή ενώ μέ τήν Α' Βατικάνειο σύνοδο μόνο από καθέδρας καί μέ τήν χρήσι τού όρου definimus (ορίζομεν) αποφάσεις τού πάπα ήσαν αλάθητοι, η Β' Βατικάνειος σύνοδος αποφάνθηκε, ότι ο πάπας είναι αλάθητος όχι μόνον όταν αποφαίνεται επισήμως ως πάπας, αλλά οσάκις αποφαίνεται. Η οικουμενική σύνοδος γίνεται ένα συμβουλευτικό σωματείο των παπών, Τό αλάθητο στή παπική εκκλησία δέν ανήκει στήν οικουμενική σύνοδο, αλλά στόν πάπα.

(Το άρθρο, είναι του κ. Νικολάου Γ. Σαββοπούλου, ο οποίος είναι Πολιτικός Επιστήμονας, Νομικός, και Θεολόγος-Καθηγητής του Εκκλησιαστικού Λυκείου Κορίνθου.).