Ο Μάρκο Τ (στο ECCLESIAnet) είπε...

Σχόλιο, στο
ECCLESIAnet:

Ο Μάρκο Τ είπε...

Κυριακή ημέρα και εορτή Πέτρου και Παύλου, ο πατριάρχης ώφειλε να λειτουργήσει στον Ορθόδοξο ναό του Αγίου Θεοδώρου της Ρώμης. Κατόπιν ας πήγαινε να ευχηθεί στον πάπα. Δεν χρειάζονταν καθόλου ανούσιες και θεατρικές λειτουργικές συμπροσευχές με μανδύες και πατερίτσες και Ευαγγέλια. Αλλά αυτά προφανώς έχουν γίνει έθος για το Φανάρι, που αναζητά την επιβίωσή του στις δημόσιες σχέσεις και την επιβεβαίωσή του ως προς τη θέση του στην Ορθόδοξη Εκκλησία στην αναγνώριση του πατριάρχη ως (περίπου) ισότιμου προς τον πάπα από Ρωμαιοκαθολικούς και ετερόδοξους γενικά.

Δυστυχώς, από τη στιγμή που, με τη συνθήκη της Λωζάννης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, μοιραία ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης κατάντησε νησίδα διαρκώς συρρικνούμενη, η μετατροπή του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε ένα ιδιότυπο κογκλάβιο αρχιερέων, οι περισσότεροι από τους οποίους χωρίς ποίμνιο, ήταν αναπόφευκτη. Και αναπόφευκτη ήταν πλέον η αναζήτηση στηριγμάτων σε δημόσιες σχέσεις, με το οποιοδήποτε τίμημα. Και επειδή αυτά συμβαίνουν εδώ και μισό αιώνα στο Φανάρι, έχουν γίνει πλέον καθεστώς.

Φυσικά, ένωση με τους Ρωμαιοκαθολικούς είναι ουσιαστικά αδύνατο να γίνει, επειδή και υπάρχουν σοβαρότατα εμπόδια θεολογικής και εκκλησιολογικής φύσεως, αλλά και επειδή (υποθετικά μιλάμε), ακόμα και να συμφωνήσει το Φανάρι σε κάτι τέτοιο, θα υπάρξει σοβαρότατη αντίδραση και πρώτα απ' όλα μέσα στους ίδιους τους κόλπους του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Δεν εννοώ φυσικά την Κωνσταντινούπολη με τους ελάχιστους πιστούς, εννοώ το Άγιον Όρος, τα Δωδεκάνησα, την Κρήτη, την Αυστραλία, την Αμερική. Στην τελευταία υπάρχει πλέον ισχυρός μοναχισμός που εξαρτάται μεν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά έχει αντιοικουμενιστικό προσανατολισμό. Και ο μοναχισμός αυτός της Αμερικής έχει ευρύτερη επιρροή πνευματική μεταξύ Ελλήνων και ξένων Ορθοδόξων.
Να μην ξεχνούμε επίσης ότι τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται δυναμικά η Ορθόδοξη Εκκλησία στη Λατινική Αμερική, όπου οι Ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί υπάγονται στην πλειοψηφία τους στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά προέρχονται από τον Ρωμαιοκαθολικισμό, τον οποίο εγκατέλειψαν συνειδητά.
Επειδή έχω γνωρίσει ιερείς από Κούβα και Κολομβία, ξέρω ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν πρόκειται ποτέ να μεταβληθούν σε Ουνίτες, επειδή ακριβώς έχουν βιώσει την πνευματική ένδεια του σύγχρονου Καθολικισμού.

(Τρίτη, 1 Ιουλίου 2008. 1:22 πμ)